Asset allocatie

Als beleggingsexpert heb ik vanuit mijn praktijkervaring veel particulieren horen zeggen dat ze vaak op individuele aandelen concentreren. Het gebeurd vaak dat particuliere beleggers bijvoorbeeld een vijftal soorten aandelen kopen die vrij populair zijn, denk bijvoorbeeld aan ASML, ING, Koninklijke Olie, Aegon en Unilever. Het is natuurlijk volledig afhankelijk wat het doel is uiteindelijk om een dergelijke aandelenpakket te kopen. De wens is vaak om mooie koerswinsten te realiseren om uiteindelijk deze aandelen te verkopen. Vanuit risiciobeheer gesproken, is het vaak een risicovolle beslissing, want wat is nu daadwerkelijk de reden voor de aanschaf van een dergelijke aandelenpakket.

Ik adviseer altijd te zorgen voor de juiste diversificatie van de beleggingen. De juiste asset allocatie zorgt ervoor dat je een beleggingsstrategie hanteert, zodat je een goede verdeling creeert in een beleggingsportefeuille. Een activaklassenverdeling is bijvoorbeeld dat je een mix aanbrengt van aandelen, obligaties, beleggingsfondsen, vastgoed en cash. Hierdoor verminder je aanzienlijk de risico’s en maximaliseer je het uiteindelijke rendement.

Waarom is de juiste asset allocatie belangrijk?

Uit studies is gebleken dat goede langetermijnrendementen in een beleggingsportefeuille bepaald wordt door een juiste asset allocatie. Asset allocatie is verantwoordelijk voor dan 90% van het totale rendement van een portefeuille op de lange termijn. Ook is gebleken dat een goed gediversifieerde portefeuille, gespreid over meerdere verschillende activaklassen en sectoren, de beste resultaten oplevert op de lange termijn.

Er zijn twee studies gepubliceerd waaruit blijkt dat de asset allocatie erg belangrijk is.

1. Brinson, Hood en Beebower studie: deze studie werd in 1986 gepubliceerd. Deze studie geeft aan dat meer dan 90% van het rendement van een portefeuille wordt bepaald door de asset allocatie. Specifieke aandelenkeuzes en market timing blijken een beperkte impact te hebben op het rendement.
2. Fama en French studie: deze studie werd in 1992 gepubliceerd. Uit deze studie blijkt dat aandelenrendementen voornamelijk afhankelijk zijn van factoren als marktkapitalisatie, waardering en momentum. Hiermee wordt aangegeven dat de performance op beleggingen verbeterd wordt door de juiste asset allocatie te hanteren. Door individuele aandelen te kopen, bereik je het tegenovergestelde.

De asset allocatie wordt altijd bepaald door de persoonlijke doelstellingen die een een belegger heeft, maar ook risicotolerantie is van belang. Het is belangrijk te realiseren dat elke situatie anders is, en dat de beleggingshorizon voor elke belegger kan verschillen. Iemand die 25 jaar is, kan gerust een groter deel in aandelen beleggen, maar iemand die tegen pensioendatum aanloopt, zal waarschijnlijk meer obligaties in portefeuille hebben.

Hoe ziet de asset verdeling eruit bij banken?

Mijn ervaring is dat bij banken vaak een risicoprofiel wordt vastgesteld zodra iemand wil gaan beleggen en dit uit handen wil geven. De verdelingen over verschillende assets kan dus bij iedereen verschillen. Het ziet er vaak als volgt uit:

90% aandelen – 10% obligaties (zeer offensief)

70% aandelen – 30% obligaties (offensief)

50 % aandelen – 50% obligaties (neutraal)

30% aandelen – 70% obligaties (defensief)

10% aandelen – 90% obligaties (zeer defensief)

Naast deze verdeling, is het vaak gebruikelijk dat er meerdere assetclasses zijn waarin wordt belegd, denk bijvoorbeeld aan het toevoegen van een gering percentage van beleggingen in onroerend goed, grondstoffen of alternatieve investeringen. Meestal bedraagt het belang hierin niet meer dan 10%.

Wat is het verschil tussen tactische asset allocatie en strategische asset allocatie?

In de beleggingswereld is asset allocatie en strategische asset allocatie twee belangrijke concepten. Er is namelijk wel een verschil, namelijk:

• strategische asset allocatie is het proces waarbij de portefeuille manager de strategische verdeling bepaalt van verschillende asset categorieën binnen een beleggingsportefeuille. De fondsmanager stelt vast hoe hoe het belang moet zijn van aandelen en van obligaties. Zo kan hij de weging van een beleggingsportefeuille van aandelen op 50% stellen en van obligaties 45%.
• bij tactische asset allocatie zal de fondsbeheerder de verdeling van de verschillende asset categorieën aanpassen aan de hand van verwachte omstandigheden. Als er sprake zou zijn van bijvoorbeeld een overwaardering van de aandelenmarkt, dan kan de fondsmanager besluiten om het aandelenbelang te reduceren en het belang in obligaties te verhogen.

Hoe alloceert een porfefeuille manager van een beleggingsfonds?

Een portefeuille manager van een beleggingsfonds kan op verschillende manieren een portefeuille alloceren. Hieronder volgen enkele voorbeelden:

• Assets: in een portefeuille kan de fondsmanager besluiten om verschillende assets op te nemen, zoals bijvoorbeeld aandelen, obligaties, vastgoed en grondstoffen. Elke asset kan een bepaalde weging verkrijgen binnen een beleggingsportefeuille. Aandelen kunnen bijvoorbeeld een hogere weging krijgen in een fonds als blijkt dat aandelen ondergewaardeerd zijn of dat de economische vooruitzichten verbeteren. Blijkt dat bijvoorbeeld aandelen overgewaardeerd zijn, dan zal er een hogere weging toegekend worden aan de vastrentende beleggingen.
• Regio’s: er kan gekozen worden om te beleggen in verschillende regio’s. Denk bijvoorbeeld aan Europa, Azië en Noord-Amerika. Ook hier kan gekozen worden om onderweging of overweging aan te brengen van één of meerdere regio’s in een beleggingsportefeuille. Afhankelijk hoe de economie in een bepaalde regio zich ontwikkelt, kan een fondsmanager op basis van de groeiverwachtingen ook hier een weging aanbrengen binnen de totale beleggingsportefeuille.
• Sectoren: er zijn veel sectoren waarin belegd kan worden. Denk bijvoorbeeld aan technologie, gezondheidszorg, financiële waarden en energie. Een fondsmanager kijkt naar de groeiverwachtingen van een sector en kan ook hier een onder- of overweging in aanbrengen in een beleggingsportefeuille.

Vermogensallocatie is dus belangrijk voor het behalen van het langetermijn rendement op een beleggingsportefeuille. Fondsmanagers van beleggingsfondsen bepalen de balansverdeling over bijvoorbeeld waarde aandelen of groei aandelen. Afhankelijk hoe de economische verwachtingen zijn. Ook de sectorallocatie is erg belangrijk. Sectoren die meer georiënteerd zijn op groei, is bijvoorbeeld de technologie, gezondheidszorg en consumenten-cyclisch. Het zijn bedrijven die vaak hard groeien en vaak hoge winstverwachtingen hebben. Sectoren die meer in de hoek zitten van value, zijn financiële instellingen, nutsbedrijven en basis-materialen. Er zijn ook sectoren en bedrijven die groei en value kenmerken hebben. Fondsmanagers bestuderen deze kenmerken zodat de juiste beleggingsbeslissingen kan worden gemaakt.